Na jučerašnji dan, rođen je Pablo Escobar. U suštini narko - diler, u formi rodonačelnik narko - romantizma. U siromašnom, besperspektivnom Medeljinu, bosonog i raščupan oslanjao se isljučivo na urođenu alavost i sociopatsku sklonost da zaobilazi autoritet i zakon.
Stasao je u primjer, isto tako siromašnim sunarodnicima, da iz prašine, bez nasljedstva, škole i teškog rada, možeš da se uzdigneš do pozicija moći i ekstremnog bogatstva.
Početak
Pablo Escobar, sin farmera i učiteljice, koketirao je sa kršenjem zakona još dok je bio tinejdžer. Prema nekim izvještajima, njegov prvi ilegalni angažman bio je prodaja lažnih diploma. Zatim se bavio falsifikovanjem zdravstvenih kartona, prije nego što je počeo da krijumčari stereo opremu i krade nadgrobne spomenike kako bi ih preprodao.
Escobar je također krao i automobile, i upravo je ovo djelo dovelo do njegovog prvog hapšenja 1974. godine. Po izlasku iz zatvora se preorjentisao na mnogo unosniji biznis trgovine kokainom, a sredinom 1970-ih pomogao je u osnivanju kriminalne organizacije koja je evoluirala u kartel Medeljin.
Hrana za pacove
Na vrhuncu svoje moći, kartel iz Medeljina je suvereno vladao kokainskim narko tržištem, zarađujući oko 420 miliona dolara sedmično, što je Escobara učinilo jednim od najbogatijih ljudi na svijetu. Sa prijavljenom vrijednošću od 25 milijardi dolara, postao je bogatiji od mnogih diktatora i vlasnika korporacija.
Njegov raskošan način života uključivao je privatne avione, luksuzne domove i pretjerane zabave. Krajem osamdesetih navodno je ponudio da isplati dug svoje zemlje od 10 milijardi dolara ako bude izuzet iz bilo kakvog sporazuma o ekstradiciji.
Pored toga, dok je njegova porodica bila u bjekstvu 1992-93, Escobar je navodno spalio 2 miliona dolara da bi zagrijao svoju ćerku. Međutim, uprkos svim njegovim naporima, jednostavno nije mogao da potroši sav taj novac, a veliki dio je bio uskladišten u bunkerima i podrumima. Prema njegovom bratu, oko 10% ili 2,1 milijarde dolara godišnje je otpisivano — pojeli su ih pacovi ili su ih uništavale elementarne nepogode.
Napuljska hacijenda
Escobar je posjedovao brojne raskošne kuće, ali njegovo najistaknutije imanje bilo je imanje od 7.000 hektara poznato kao "Hacienda Napoles" (nazvano po Napulju, Italija), koje se nalazi između Bogote i Medeljina. Navodno koštalo je 63 miliona dolara, a uključivalo je fudbalski teren, statue dinosaurusa, vještačka jezera, arenu za borbu s bikovima, ugljenisane ostatke klasične kolekcije automobila koju je uništio rivalski kartel, pistu, teniski teren i zoološki vrt . Lokalno stanovništvo je kasnije opljačkalo imanje – na čijoj se kapiji nalazi avion koji je koristio prilikom prve vožnje droge u SAD, a sada je popularna turistička atrakcija.
Kralj džungle
Escobarov privatni zoološki vrt bio je dom za oko 200 životinja, uključujući slonove, nojeve, zebre, kamile i žirafe. Mnoga stvorenja su prokrijumčarena u zemlju u Escobarovim avionima za drogu. Nakon njegove smrti 1993. godine, većina životinja je prebačena u zoološke vrtove.
Međutim, četiri nilska konja su ostavljena. Ubrzo su se namnožili i do 2016. godine u tom području ih je živjelo više od 40. Potencijalno opasne životinje oštetile su farme i izazvale strah kod mještana. Vlasti su počele da kastriraju muške nilske konje u pokušaju da kontrolišu populaciju.
Robin Hood
U težnji da dobije podršku svojih sunarodnika, Escobar je postao poznat po svojim filantropskim naporima, što je dovelo do nadimka "Robin Hood". Podigao je bolnice, stadione i stanove za siromašne. Čak je i sponzorisao lokalne fudbalske timove. Njegova popularnost kod mnogih Kolumbijaca pokazala se kada je 1982. izabran na drugo mjesto u državnom Kongresu.
Nažalost, dvije godine kasnije bio je primoran da podnese ostavku nakon kampanje da se razotkriju njegove kriminalne aktivnosti. Ubijen je ministar pravde koji je vodio napore.
“Plata o Plomo”
Escobarov način rješavanja problema bio je „plata o plomo“, što znači "srebro" (mito) ili "olovo" (metci). Iako je preferirao prvu, nije se dvoumio oko druge opcije, zarađujući reputaciju nemilosrdnosti. On je navodno ubio oko 4.000 ljudi, uključujući brojne policajce i vladine zvaničnike. Godine 1989. kartel je okrivljen za detonaciju bombe u avionu koji je prevozio navodnog doušnika. Poginulo je oko 100 ljudi.
Zatvor po mjeri
1991. Escobar je ponudio da se preda vlastima - ako mu bude dozvoljeno da izgradi sopstveni zatvor. Iznenađujuće – ili možda ne – kolumbijski zvaničnici su se složili. Rezultat je bio luksuzni La Katedral. Ne samo da je građevina uključivala noćni klub, saunu, vodopad i fudbalsko igralište; već je imala i telefone, kompjutere i faks mašine. Međutim, nakon što je Escobar mučio i ubio dva člana kartela u La Katedral-u, zvaničnici su odlučili da ga premeste u manje prikladan zatvor. Međutim, prije nego što je premješten, Escobar je pobjegao, u julu 1992. I to nas dovodi do...
Kralj je mrtav
Nakon njegovog bjekstva, kolumbijska vlada — navodno uz pomoć američkih zvaničnika i rivalskih trgovaca drogom — pokrenula je masovnu potjeru. 2. decembra 1993. Eskobar je proslavio svoj 44. rođendan, navodno uživajući u torti, vinu i marihuani. Sljedećeg dana otkriveno je njegovo skrovište u Medeljinu. Dok su kolumbijske snage jurišale na zgradu, Escobar i tjelohranitelj uspjeli su da dođu do krova. Uslijedila je potjera i pucnjava, a Escobar je smrtno pogođen.
Neki, međutim, spekulišu da je Escobar sebi oduzeo život. Narko-bos, koji bi se suočio sa mogućim izručenjem u SAD ako bude uhapšen, jednom je rekao da bi "radije imao grob u Kolumbiji, nego zatvorsku ćeliju u Americi".
