Međunarodni tim naučnika, predvođen Univerzitetom u Beču, istraživao je evoluciju ajkula analizirajući razvoj čeljusti.
Multidisciplinarni timovi istraživača sa Univerziteta u Beču, Imperial Collega u Londonu, Nacionalnog prirodnjačkog muzeja u Parizu, Christian-Albrechts Univerziteta i Muzeja Naturalis u Holandiji otkrili su kako su se donje čeljusti ajkula mijenjale tokom evolucije.
Rezultati studije objavljene u časopisu Communications Biology pokazuju koliko su plijen, položaj u hranidbenim mrežama i stanište ustvari doprinijeli raznolikosti oblika čeljusti kod ajkula.
Današnje jedinke morskih pasa imaju dugu evolucijsku istoriju koja se može pratiti unazad 180 miliona godina. Tokom cijelog ovog perioda, oni su bili važan dio morskih hranjivih mreža i uglavnom su se nalazili u tropskim predjelima kao vrhunski predatori. Istovremeno, morski psi su razvili mnoge načine i oblike života kao stanovnici morskog dna, brzi plivači na otvorenom moru ili kao najmanje vrste u dubokom moru.
Za istraživanje utjecaja životnog prostora i načina života na razvoj zubnih kostiju morskih pasa tokom vremena, naučnici su proveli analize pomoću rendgena, kompjuterizirane tomografije i 3D rekonstrukcije čeljusti 90 vrsta morskih pasa.
Rezultati su pokazali da kod najčešćih vrsta ajkula kao što su rekvijemske ajkule, donje čeljusti pokazuju samo relativno male varijacije u obliku, dok su velike razlike potvrđene kod populacije dubokomorskih ajkula.
Osim što su često bioluminiscentne, ajkule koje žive u dubokom moru prilagođene su raznim strategijama traženja hrane, od proždiranja velikih komada kitova do jedenja jaja, dok se mnoge dubokomorske ajkule hrane glavonošcima.
Za većinu vrsta koje žive na grebenima i velike grabežljivce na otvorenom moru, mogućnosti su ograničene. Hrane se uglavnom ribom ili drugim vrstama morskih pasa, a samo nekoliko se prilagodilo jednom specifičnom plijenu, saopćeno je iz Ureda Grada Beča u Sarajevu.
