Tečni silikatni "pokrivač" omotan oko jezgra Marsa daje nam nove naznake o historiji planete i zašto na njoj nema života, rekli su istraživači, prenosi Sky News.
Prema međunarodnom timu istraživača, nalazi iz rada objavljenog danas u časopisu Nature pružaju uvid u to kako se Mars formirao, evoluirao i postao neplodna planeta kakva je sada.
NASA-ina misija InSight na Mars pokrenuta je 2018. godine i pomogla je naučnicima da mapiraju unutrašnju strukturu planete, uključujući veličinu i sastav njenog jezgra, i pružila opće naznake o njenom burnom formiranju.
Misija je službeno završena u decembru 2022. nakon više od četiri godine prikupljanja podataka o Marsu, ali se nastavlja analiza njenih zapažanja.
Danas objavljeni nalazi, koji dovode u sumnju prve procjene Crvene planete, su iz analize snažnog udara meteorita koji je posmatrala misija InSight u septembru 2021.
Časopis detaljno opisuje upotrebu seizmičkih podataka za lociranje i identifikaciju tankog sloja rastopljenih silikata - minerala koji formiraju stijene koji čine koru i plašt Marsa i Zemlje - koji se nalazi između Marsovog omotača i jezgra.
Otkrićem ovog rastopljenog sloja, istraživači su utvrdili da je jezgro Marsa i gušće i manje od prethodnih procjena, što je zaključak koji je bolje usklađen s drugim geofizičkim podacima i analizom marsovskih meteorita.
Otopljeni sloj je poput 'pokrivača za grijanje'
Vedran Lekić, profesor geologije na Univerzitetu u Marylandu i koautor rada, uporedio je rastopljeni sloj sa "grijnim pokrivačem" koji pokriva jezgro Marsa.
„Pokrivač ne samo da izoluje toplotu koja dolazi iz jezgra i sprečava da se jezgro ohladi, već i koncentriše radioaktivne elemente čiji raspad stvara toplotu“, rekao je.
"A kada se to dogodi, jezgro vjerovatno neće biti u stanju proizvesti konvektivna kretanja koja bi stvorila magnetno polje - što može objasniti zašto Mars trenutno nema aktivno magnetsko polje oko sebe."
Zašto na Marsu nema života?
Bez tog funkcionalnog zaštitnog magnetnog polja oko sebe, zemaljska planeta kao što je Mars bila bi izuzetno osjetljiva na oštre solarne vjetrove i izgubila bi svu vodu na svojoj površini, zbog čega bi bila nesposobna za održavanje života, rekao je profesor Lekić.
Dodao je da razlika između unutrašnjih struktura Zemlje i Marsa može objasniti zašto na jednoj postoji život, a na drugoj ne.
Glavni autor rada, Henri Samuel, naučnik iz Francuskog Nacionalnog centra za naučna istraživanja, rekao je: „Termičko prekrivanje Marsovog metalnog jezgra tečnim slojem na dnu plašta implicira da su vanjski izvori neophodni za stvaranje magnetskog polje zabeleženo u Marsovskoj kori tokom prvih 500 do 800 miliona godina njegove evolucije.
"Ovi izvori mogu biti energetski udari ili kretanje jezgra izazvano gravitacionim interakcijama sa drevnim satelitima koji su od tada nestali."
'Utiranje puta za buduće misije'
Tim je rekao da njihovi zaključci podržavaju teorije da je Mars u jednom trenutku bio rastopljeni okean magme koji je kasnije kristalizirao kako bi proizveo sloj silikatne taline obogaćene željezom i radioaktivnim elementima u podnožju Marsovog plašta.
Toplota koja je proizašla iz radioaktivnih elemenata bi tada dramatično izmijenila termičku evoluciju i historiju hlađenja crvene planete, navodi list.
"Ovi slojevi, ako su rasprostranjeni, mogu imati prilično velike posljedice po ostatak planete", rekao je profesor Lekić.
