Probavne smetnje mogu značajno utjecati na svakodnevicu i kvalitetu života, a često dolaze u obliku više tegoba odjednom pa je teško odrediti tačan uzrok, ali i preciznu dijagnozu, no jedan od najčešćih problema koji se pojavljuju je sindrom iritabilnog crijeva (engl. IBS - Irritable bowel syndrome).
Istraživanja pokazuju da čak 40% osoba zadovoljava dijagnostičke kriterije iako nemaju ustanovljenu dijagnozu, a bez obzira na to što nije riječ o životno ugrožavajućem stanju, sindrom iritabilnog crijeva uveliko narušava kvalitetu života pojedinca te je drugi na listi kao razlog izostanka s posla. Pojedinci s dijagnozom IBS-a nailaze na poteškoće kod obavljanja svakodnevnih aktivnosti, što utječe na mentalno i fizičko zdravlje.
Iako se sindrom iritabilnog crijeva može pojaviti kod svih dobnih grupa, učestaliji je kod mlađih, dok su žene pogođene gotovo dvostruko više od muškaraca. Prvi simptomi pojavljuju se u dobi između 20 i 30 godina, traju mjesecima, pa čak i godinama.
SIC, odnosno sindrom iritabilnog crijeva, biopsihosocijalni je poremećaj, što znači da na njega utječe nekoliko faktora – biološki, psihološki i socijalni pa je direktno povezan sa psihološkim zdravljem i dobro nam poznatim problemom modernog vremena – stresom te je često povezan s drugim poremećajima poput sindroma hroničnog umora, depresije i anksioznosti.
No kada se pojavljuje sindrom nervoznih crijeva? Iako su provedena brojna istraživanja i studije, tačan uzrok nastanka sindroma iritabilnog crijeva nije u potpunosti jasan, neki od faktora su stres, hormonalne promjene, genetika i neravnoteža crijevne flore. Kako tokom menstrualnog ciklusa hormonalne promjene mogu utjecati na funkcioniranje probavnog sistema, baš kao što utječu i stres i emocionalni faktori, žene ulaze u rizičniju grupu za obolijevanje od ovoga sindroma.
Dijagnoza se postavlja na temelju kliničke slike te se u toj praksi koristi Rimski (IV) koji bolest definira kao ponavljajuću bol u trbuhu što se pojavljuje prosječno jednom sedmično tokom perioda od tri mjeseca.
Nakon postavljene dijagnoze, ključna je uspostava povjerljivog odnosa između doktora i pacijenta budući da ne postoji specifična terapija te je nužna promjena načina života i prehrane. Vrlo je važan individualan pristup ovoj bolesti pa je pacijentu potrebno objasniti koji faktori pogoršavaju stanje (često je riječ o prehrani i stresnim situacijama). Također, za pomoć pacijentima koriste se prokinetici, antiaferentni lijekovi, antidepresivi te probiotici – jedan od najvažnijih probiotičkih sojeva kod tegoba IBS-a je Lactobacillus plantarum 299v.
Lactobacillus plantarum 299v smanjuje napuhanost, učestalost i jačinu bolova te doprinosi boljoj kvaliteti života povoljno djelujući na liječenje i ublažavanje simptoma IBS-a.
