Azerbejdžan i Armenija ponovo su zaratile zbog sporne teritorije Nagorno Karabah.
Dvije bivše sovjetske republike započele su nove oružane sukobe oko oblasti koja je međunarodno priznata kao dio Azerbejdžana, ali je kontrolišu etnički Armeni. Ratno stanje uvedeno je jučer u obje zemlje, a u sukobima koji se vode što na zemlji što iz vazduha samo u toku jednog dana ubijene su najmanje 23 osobe.
Zanimljivo je da je oružje, objema zemljama prodavala Srbija, i to preko Slobodana Tešića, bosanca s američke crne liste, javila je Nova.rs.
Srbija, naime, godinama unazad izvozi u sebi prijateljsku zemlju Azerbejdžan, međutim privatnim kanalima, odnosno preko kompanije Slobodana Tešića, ista ratna oprema stigla je nedavno i do ruku armenske vojske.
Zbog toga je nedavno izbio i međunarodni skandal.
Diplomatski odnosi Srbije i Azerbejdžana poljuljani su 19. jula, kada je internet portal Haqqin.az, označen kao blizak vlastima Azerbejdžana, objavio tvrdnje da su minobacači srpske izrade, kao i municija za njih, isporučeni Armeniji preko Gruzije, a potom upotrebljeni u smrtonosnim sukobima na armensko-azerbejdžanskoj granici, 12. jula.
Tada je zamenik azerbejdžanskog šefa diplomatije Kalaf Kalafov obavijestio o ovome ambasadorku Srbije Danicu Veinović i naglasio da ovaj slučaj “baca sumnju u prijateljske odnose i saradnju dvije zemlje na najvišem nivou”.
Ministar trgovine Rasim Ljajić, čije ministarstvo u Srbiji izdaje krajnju dozvolu za izvoz oružja, izjavio je tada da su ove godine odobrena dva ugovora za izvoz naoružanja u Armeniju, i da je u pitanju bila municija za puške i pištolje, a da je moguće da su minobacači izvezeni još 2015.
Nije mogao da otkrije o kojoj se firmi radi.
Ubrzo je otkriveno da je riječ o kompaniji Slobodana Tešića, čovjeka koji godinama unazad nosi epitet finansijera svih srpskih vlasti, pa i aktuelne.
Slobodan Tešić, rodom iz Kiseljaka gdJe je radio kao kondukter u saobraćaju, u posao s oružjem ulazi nakon što ga je stric Đorđe Tešić uveo u ovu granu industrije. Tada kreće njegov uzlazni put, koji nisu zaobišle ni brojne sumnjive prodaje oružja, koje su u više navrata bile u fokusu međunarodne javnosti i zbog kojih se našao i na potJernici Interpola, sa koje je skinut.
Nakon posla u saobraćaju, vlasnik “Venture trans” ubrzo počinje da radi u firmi “Mikro”, koja se bavila remontom tenkova i koja je bila u vlasništvu njegovog strica.
Početkom 2000-ih godina Tešić kreće da radi na veliko.
Tako je 2003. godine javnost prvi put čula za ime Slobodana Tešića i to u vrijeme afere “Orao”, kada je pješadijsko naoružanje “Zastave” umjesto u Nigeriju izvezao u Liberiju, koja je bila pod međunarodnim embargom. Tešićeva firma “Temeks” tada je od strane Ujedinjenih nacija stavljena na crnu listu, a o spornom švercu oružja čak je snimljen i dokumentarac iza koga stoji engleski BBC.
Samo šest godina kasnije, dok se još uvijek nalazio na crnoj listi UN-a, Tešić je preko svoje nove firme “Melvale” pokušao da režimu libijskog državnika Moamera el Gadafija isporuči “Zastavino” naoružanje i “Slobodine” rakete u ukupnoj vrijednosti od oko 50 miliona dolara. Srbija je, pod pritiskom izvana, a usprkos protestima oružara, spriječila taj aranžman.
Za ime vlasnika “Vekture trans” javnost je ponovo čula marta 2013. godine, kada je Srbiju posjetila delegacija Ministarstva odbrane Libije, koja se sastala sa delegacijom srbijanskog Ministarstva odbrane. Kako su mediji tada izvještavali, pomenutom sastanku dvije delegacije prisustvovao je i Tešić, koji je u to vrijeme još uvijek bio na crnoj listi UN-a. Ipak, sa liste je skinut nekoliko mjeseci kasnije, nakon lobiranje tadašnje Vlade Srbije.
Inače, kako je ranije pisao Danas, na tom sastanku srpska i libijska strana verifikovale su ugovor o isporuci srbijanskog naoružanja u Libiju u vrijednosti od više desetina miliona dolara.
Februara 2017. godine, Tešić osniva novu firmu, upravo “Vekturu trans”, koja se nalazi među povlaštenim kupcima “Krušikovih” mina i granata. Zanimljiv je i veoma brzi napredak nove Tešićeve firme. Tako je ova kompanija u 2017. godini od Ministarstva trgovine, turizma i telekomunikacija dobila samo tri izvozne dozvole za promet oružja, za firme koje se dovode u vezu s poslovanjem “Krušika”, da bi se naredne godine “Vektura trans” popela u sam vrh – sa 21 dozvolom.
