Svi posjetioci Paviljona Srbije na svjetskoj izložbi "Expo 2020 Dubai" imali su jedinstvenu priliku da budu prvi ljudi u svijetu koji su uspostavili interakciju sa našim pretkom, koji je zaista živio prije 10.000 godina na obalama Dunava, u Srbiji, prenosi B92.
Timom naučnika i inovatora rukovodila je prof. dr Sofija Stefanović, na osnovu čije analize kostiju je prvo urađen realističan 3D model prahistorijskog čovjeka, a potom je uz pomoć vrhunske metahuman tehnologije, poznate domaće gaming kompanije i Unreal Enginea prahistorijski čovjek virtuelno i "oživeo".
Tim je razvio u potpunosti revolucionarni pristup korištenju podataka koji se mogu dobiti analizom drevnih ljudskih skeletnih ostataka. Podatke su iskoristili da bi kreirali digitalni biokintetički model lica, kojim predstavljaju drevne ljude baš onakve kako su nekada izgledali.
"Koristimo novu tehnologiju pod nazivom "Digitalni drevni ljudi", koja kombinuje niz različitih metoda za izradu naučno zasnovane osteobiografije drevnih ljudi. Metode obuhvataju najsavremenije protokole za proučavanje kostiju, a te podatke koristili smo da podržimo fizičku rekonstrukciju lica na osnovu kostiju lobanje.
Zatim ide transport rekonstruisanog lica do digitalnog biokinetičkog modela koji simulira njegovu gestikulaciju lica", objašnjava Sofija Stefanović.
Prvi projekat Digitalni drevni ljudi je lice mezolitskog čovjeka čiji su ostaci otkriveni na lokalitetu Lepenski Vir u istočnoj Srbiji, na obalama rijeke Dunav prije oko 10.000 godina.
Lobanja ovog čovjeka, čuva se u Laboratoriji za bioarheologiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu, a antropološke analize ovog skeleta pokazale su da je ova osoba živjela oko 55 godina, da je bila visoka 178 centimetara i teška oko 70 kilograma i da se hranila prvenstveno ribom.
Istraživač Lepenskog Vira, profesor Dragoslav Srejović, po načinu na koji je individua sahranjena (u sjedećem položaju) smatrao je da se možda radi o šamanu, tj. o osobi koja je imala specifičnu ulogu u zajednici.
Za forenzičku rekonstrukciju lica na osnovu kostiju lobanje bio je zadužen Oscar Nilson, stručnjak iz Švedske. Jugoslav Pendić, sa Instituta Biosens u Novom Sadu bio je zadužen za 3D skeniranje lobanje i izradu štampane verzije lobanje na kojoj je vršena rekonstrukcija, kao i za izradu 3D modela rekonstruisanog lica, dok je Milica Tomić iz Beograda bila je zadužena za pokretanje biokinetičkog modela u Unreal Engin-u.
